2013 in 130: deel 2

Het einde van januari komt in zicht. De eerste maand van mijn voornemen om in 2013 130 boeken te lezen zit er bijna op. Ik las vandaag mijn zevende boek uit, en daarmee ook mijn eerste Nederlandse boek. Om op schema te blijven zal ik nog flink moeten lezen in het staartje van deze maand.

Lang was ik bezig in een prachtig boek: In Siberia van de Engelse schrijver Colin Thubron. In 1999 reisde hij met openbaar vervoer door Siberië. Mooi beeldend geschreven, een pakkend verhaal, een humane man en bovenal een intrigerend, mysterieus land. O zo prachtig. Tijdens de voorbereidingen van Proeven van de boekhandel had ik af en toe tijd voor 1 alinea, genoeg om meteen in Siberië te zijn. Zijn verhaal is breed, omvat de geschiedenis, de cultuur en de individuen van dat enorme stuk aarde, dat zo groot blijkt, divers, hard en leeg en toch vol mensen, vol historie. Daar ging ik langzaam van lezen. Een aanrader.

Voor In Siberia las ik ook een mooi boek, The Company she Keeps van Mary McCarthy. Velen noemen en roemen haar latere boek, De groep, als haar beste, maar ik vind deze roman gelaagder, dieper. The Company she Keeps is een subtiel portret van een jonge vrouw, die een bohemien leven leidde in de jaren ’40 in Amerika. Het portret bestaat uit 6 korte verhalen, die losjes samenhangen. De verhalen hebben niet allemaal dezelfde vorm, dat maakt het spannend en geeft het portret van Sargent diepgang. We zien hoe Sargent laveert door het leven en bovenal door haar relaties met mannen. Aardig is ze niet altijd, onzeker wel bijna altijd. Menselijk, dat wordt ze met elk volgend hoofdstuk nog meer, totdat ze een universeel karakter is geworden. Wat een mooi mens.

Tot slot, in het kader van mijn Roze koek-uitdaging, een korte recensie van Over het IJ van Kees van Beijnum. Over het IJ was mij aangeraden in verband met de naam van de boekhandel, Over het water. Of Over het IJ niet toepasselijker was? Een mooi gegeven behandelt Van Beijnum wel: twee jochies schieten een man neer door de brievenbus van zijn galerijflat. De jochies zijn schorem, de man blijkt dat ook te zijn en alles speelt zich af in het troosteloze Noord. Een aanbeveling voor een boekhandel in Noord is het boek niet.
De thematiek doet sterk denken aan In Cold Blood van Truman Capote: twee zeer verschillende vrienden plegen een misdaad, schuiven het elkaar in de schoenen, worden veroordeeld. Helaas haalt Over het IJ niet bij zijn illustere voorganger. Het leest als een lekker extralang artikel in de Nieuwe Revu, ofzo. Je leest het zo uit. Geen moment grijpt het je bij de keel, het stemt hooguit treurig. De mensen blijven ver van je bed, heel ver, ongeveer aan de overkant van het water.

Verder las ik:
–Blauwe maandag van Nicci French
-Stories of King Arthur and his Knights van U. Waldo Cutler